φθαλίδιο

το, Ν

χημ. δικυκλική αρωματική ένωση, λακτόνη τού ορθο-υδροξυμεθυλοβενζοϊκού οξέος, ο σκελετός τής οποίας απαντά στα μόρια τών φθαλεϊνών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. phthalide < phthal- (< phthalic, βλ. φθαλικός) + κατάλ. -ide τής χημ. ορολογίας].